خورشید عدالت

                       

 

 

خیزید عزیزان که سرم مست شراب است                         از بوی گل باغ خرد  گرم و خراب است

خیزید و بیایید به دور من رسوا                                     تا دم بزنم مرغ دلم بر چه کباب است

یا       ری است عزیزان یاری است عزیزان که ز گرمی وجودش                                  خورشید دو عالم به برم برکه ی آب است

گویند نبینی رخ چون شمس ضحی را                              از نور وجودش همه عالم چو سراب است

در دست عدالت چو سپردند زمان را                               از روز ولادت قمرم ماه شباب است

این دل بشده از کف من بر لب دریا                                موجی است وجودش دل من هم چو حباب است

خیزید  بمانید سلامی بفرستید                                        ای قوم بکوشید جهان بستر خواب است

از او چه بگویم ؟ چه ببینم زمقامش..                                چون جان و تنم در طلبش در تب و تاب است

آن باده سرخ پدرش را که چشیده ؟                                 این صبر وصال پسرش آن می ناب است

آن باب ومدینه که بگفتند و شنیدیم                                  این یار پری چهره ما حاجت و باب است

روزی که بیاید همگان عدل ببینند                                    تا آن دم میگون سپهش پا به رکاب است

با دیو وشان در دو جهان گرم نگیریم                               هان چاره رستن ز بلا  چنگ و رباب است

 

                                                                           رسوا نیمه شعبان 1419     77/9/14