موسی
ما همه موسی و مهدی «عج» کوه طور سوی او راهی شدیم از بهر نور
پس بیا و خلع نعلینت بکن همره خضری نگر علم لدن
گر تو این نفس و هوی را وا نهی از بیابان فراغش وا رهی
می رسی بر وادی قدس طوی پیش رو صد شاخه ی نور و نوا
هم ببینی هم کلامش بشنوی با بسی آیت تو هم موسی شوی
سوی فرعون درونت می روی با چنین هارون افصح همرهی
از کرامت های حق معجز بیار آیتی بالاتر از این هشت و چار؟
اولی را چون بیابی رسته ای دفتر هستی فرعون بسته ای
پس چه باشد آخرین این نعیم کس نداند جز همان ربّ کریم
تا که او را بهر ما باقی گذاشت هر زمان صد هم چو من پروانه داشت
چشم جان ها چون ببیند نور او هر دو عالم پر شود از شور او
چون بیاید فتح دل ها می کند نام او کار مسیحا می کند
هشت و چار و سیصد و یک تک سوار لشکری از عرشیان همراه یار
با نظر افسار ما را می کشد لشکر فرعون جان را می کشد
این چنین باشد که خون جاری شود دین حق با نصرتش یاری شود
صد هزاران هم چو فرعون از درون با نگاهش غرقه بین در خاک و خون
گر که موسی امّتی را یار شد یار ما افسون گر بازار شد
امّت آخر زمان را تک به تک او رها بخشد از این فرعون شک
در درون هر کسی یک لشکر است جنگ با آنان جهاد اکبر است
او چو آید حاکم دل ها شود هیبتش یک ماهه از هر سو رود
طالب یاری او عالم شده مهلت فرعونیان بس کم شده
تا قیامت چشم ما و راه دوست او که عالم تشنه ی دیدار اوست
رسوا 80/8/22
