خورشید عدالت

                       

 

 

خیزید عزیزان که سرم مست شراب است                         از بوی گل باغ خرد  گرم و خراب است

خیزید و بیایید به دور من رسوا                                     تا دم بزنم مرغ دلم بر چه کباب است

یا       ری است عزیزان یاری است عزیزان که ز گرمی وجودش                                  خورشید دو عالم به برم برکه ی آب است

گویند نبینی رخ چون شمس ضحی را                              از نور وجودش همه عالم چو سراب است

در دست عدالت چو سپردند زمان را                               از روز ولادت قمرم ماه شباب است

این دل بشده از کف من بر لب دریا                                موجی است وجودش دل من هم چو حباب است

خیزید  بمانید سلامی بفرستید                                        ای قوم بکوشید جهان بستر خواب است

از او چه بگویم ؟ چه ببینم زمقامش..                                چون جان و تنم در طلبش در تب و تاب است

آن باده سرخ پدرش را که چشیده ؟                                 این صبر وصال پسرش آن می ناب است

آن باب ومدینه که بگفتند و شنیدیم                                  این یار پری چهره ما حاجت و باب است

روزی که بیاید همگان عدل ببینند                                    تا آن دم میگون سپهش پا به رکاب است

با دیو وشان در دو جهان گرم نگیریم                               هان چاره رستن ز بلا  چنگ و رباب است

 

                                                                           رسوا نیمه شعبان 1419     77/9/14

 

                                                                                                            

خم ابرو

                                                                                                                                

 

مگر آن کمان ابروبه جز انحنا چه دارد؟                        که نظر ز دیدن آن به گذر بنا ندارد

همه لحظه محو اویم همه گرم گفتگویم                       شود آن جمال جانان به جهان قدم گذار

   روم از سرا به سویش به امید جستجویش                   سر و جان فدای آن دم که از او خبر بیارد

دل ما ز کف برون شد گل واژه واژگون شد                   ز فراق لاله نرگس ز دو دیده خون ببارد

شب و شاهد و شرابی شرری به چشم خوابی                 برسان به جبهه آبی که اجل  عجل نیارد

تب و تاب جان فزون شد چه بگویمت که چون شد         خبر از خبرشناسان نتوان نهان شمارد

چه بگویم از شرابش چو ز باده داده آبش                      که ز بوی آن پیاله مه و زهره می گسارد

صله می دهد نگارم ز حریم کردگارم                          چه بدیده چشم رسوا که قصیده! می نگارد .

 

                                                                                    

                                                                                          رسوا  86/2/4

توشیح

                                   

 

صفای دیدن رویش بها شد جان رسوا را                                      چو این جان را نمی گیرد بسوزاند دل ما را

ره عشقش چو پیمودم دراین وادی نیاسودم                                   خور و خوابی اگر بینی غذا شد جسم دنیا را

اگر مست می عشقم ز بوی جام مولایم                                        هم او طالب شد و جاذب ربوده قلب شیدا را

طرب را بنگرید اکنون کنم با یاد او شادی                                     غم عشقش چو در دل زد بدیدم روی زیبا را

علی مولا علی همدم علی پیمانه دردم                                         ز روی چون مهش اکنون بپا کن شور و غوغا را

لبم ذاکر به ذکر او دلم دائم به فکر او                                          کجا جوئی حبیب خود نبینی هور پیدا را ؟

یکی عقلش شده مانع یکی مجنون و دیوانه                                   من سر گشته ی قانع ! بجویم مرغ عنقا را

حقیری چون من رسوا کجا و باده مستی                                       ز بوی خوب مستانش چنین پیموده صحرا را

قوی باش ای دل مجنون بیابی کام لیلی را                                     اگر چه باشدش صد ره بیابد مست تنها را

نمی بر کاسه چشمم بغلتید و فرو افتاد                                         یمی آمد ربود از من نمی از عشق مولا را

مراد عشق من رویت فدای موی و ابرویت                                    رخت برده دل عالم همه پایین و بالا را

سرم مست نگاه تو همی مفتون آه تو                                           کجا بخشم به سلطانی دمی از شور شبها را

کمی با سر بساز ای دل بیا با ما به میخانه                                     همی مست و خراب اکنون نمی بینم امل ها را

همه نمسک به راه او علی حق و خدای او                                       بجو رمز کلام حق بخوان مهدی (عج) زهرا(س)را

 

    " صراط علی حق نمسکه " ....                    رسوا سیزده صفر 1422... 80/2/17

 

                                                                                                                    

                   توضیح  : حروف مقطعه قرآنی که در ابتدای بعضی آیات آمده  به صورتی رمز گونه همواره افکار را

به خود مشغول نموده است . اگر تمام آن ها را نوشته سپس حروف تکراری را خذف نماییم "چهارده" حرف غیر تکراری باقی میماند که با آن ها جمله بالا ساخته می شود .. همانند حروف ابتدایی شعر حاضر .